مقر و سه‌پایه تلسکوپ، نقش حیاتی در تجربه رصد آسمان شب دارند. مقر، تلسکوپ را نگه می‌دارد و امکان حرکت و ردیابی اجرام آسمانی را فراهم می‌کند، در حالی که سه‌پایه، ثبات و پایداری لازم را برای مقر و تلسکوپ فراهم می‌کند.

انواع مقر تلسکوپ:

مقر سمت-ارتفاعی (Alt-Azimuth Mount):
این نوع مقر، ساده‌ترین نوع مقر است و حرکت تلسکوپ در دو محور سمت (افقی) و ارتفاع (عمودی) را امکان‌پذیر می‌کند.
استفاده از آن آسان است و برای رصد اجرام زمینی و آسمانی مناسب است.
برای عکاسی نجومی با نوردهی طولانی مناسب نیست.
مقر استوایی (Equatorial Mount):
این نوع مقر، برای ردیابی دقیق اجرام آسمانی طراحی شده است.
یک محور آن با محور چرخش زمین هم‌تراز می‌شود و امکان ردیابی اجرام آسمانی با حرکت یک محور را فراهم می‌کند.
برای عکاسی نجومی با نوردهی طولانی مناسب است.
نیاز به تنظیم دقیق دارد.
مقر دابسونی (Dobsonian Mount):
این نوع مقر، نوعی مقر سمت-ارتفاعی است که برای تلسکوپ‌های بازتابی بزرگ طراحی شده است.
ساده، ارزان و پایدار است.
برای رصد اجرام اعماق آسمان مناسب است.
مقر کامپیوتری (GoTo Mount):
این نوع مقر، دارای سیستم کامپیوتری است که به کاربر امکان می‌دهد به راحتی اجرام آسمانی مورد نظر خود را پیدا کند.
دارای پایگاه داده‌ای از هزاران جرم آسمانی است.
برای رصدگران مبتدی و حرفه‌ای مناسب است.
انواع سه‌پایه تلسکوپ:

سه‌پایه‌های آلومینیومی:
سبک و قابل حمل هستند.
برای تلسکوپ‌های کوچک و متوسط مناسب هستند.
سه‌پایه‌های فولادی:
سنگین و پایدار هستند.
برای تلسکوپ‌های بزرگ و سنگین مناسب هستند.
سه‌پایه‌های قابل تنظیم ارتفاع:
امکان تنظیم ارتفاع سه‌پایه را فراهم می‌کنند.
برای رصد در شرایط مختلف مناسب هستند.
نکات مهم در انتخاب مقر و سه‌پایه:

وزن و اندازه تلسکوپ
نوع رصدی که انجام می‌دهید (زمینی یا آسمانی)
بودجه شما
برای عکاسی نجومی مقر های استوایی و کامپیوتری مناسب تر هستند.